Karga Tüneği Halkının Adaleti 
Karga Tüneği’nin sisli sabahında, köy meydanındaki büyük meşe ağacının gölgesi halkı toplamaya yetmişti. Ben atımın üzerinden indim, zırhımda hâlâ Ahmet’in topraklarından getirdiğim çamurun izleri duruyordu. Halkımın gözlerinde yılların biriktirdiği öfke, korku ve bekleyiş vardı.
Kalabalığın içinden yaşlı köylü Dursun bastonunu kaldırarak konuştu
“Reis Vizima!” dedi, sesi titrek ama kararlıydı.
“Ahmet yıllar önce köyümüzü yaktığında biz hiçbir şey yapamamıştık. Çocuklarımızı, ekinlerimizi, evlerimizi aldı. Senin güçlenmeni bekledik. Biz senden intikam istemedik… Adalet istedik.”
Ardından bir genç kadın öne çıktı, yüzünde taze yaraların izleri vardı:
“Karga Tüneği artık ezilen bir köy olmayacak,” dedi.
“Ahmet’in köylerini yağmalaman bizim sesimizdi. Kalesini alman bizim irademizdi. Halkının gücünü gösterdin.”
Kalabalığın içinden başka sesler yükseldi:

• “Yıllarca korku içinde yaşadık!”
  
• “Artık çocuklarımızın geleceği var!”
  
• “Bu zafer senin değil, Karga Tüneği’nindir!”
  
• “Ahmet bize ne ettiyse karşılığını buldu!”
  

Ek Dosyalar

Ekran Görüntüleri
   

TEK BAŞINA VLANDİYANIN ZÜLMÜNÜ EZİP AMEDİ YAGMALAMIŞ SİZ ONU VİZİMA DİYE BİLİYORSUNUZ AMA BİZ ONA ASLAN YÜREKLİ VİZİMA DİYORUZ

Son zamanlarda topraklarımızdan geçen askerler çiftçilerimizi rahatsız etmeye başlamıştır...Herkesi barışa davet ediyoruz savaşmaya devam ederseniz eğer VLANDİYA diplomatı olarak müdahale etmek zorunda kalacağız çiftçilerimiz yeterli üretimi yapamıyorlar VLANDİYA lideri yüce Nizamulmulk
Ve Maraşelimiz RustinCohle bazı hadsizlerin Calradianin saygın kişilerine saygısızlık yapıldığını öne sürüyor.


Calradiada sulh  cihanda sulh 

VLANDİYA 
Diplomat Albatros

KÖYÜ ATEŞE VERİP YAKTIK ÇÜNKÜ ASKER DİZEMEMİŞLERDİ KADINLARA VE ÇOCUKLARA ACIDIK VE MANSURU SARGOTHA GÖTÜRÜP ACEMİ ÇAVUS BİRLİGİNE VERDİK

3 köyü tarumar edilmiştir köylüler sargotha yerlestırılıp ve vatandaslık verılmıstır eskı lordları nowkun sapık ve kız duskunu erkek hastalıgı yanı erkeklerde duskunlugu oldugu soylenıyor evınden  5 tane sovalye sabıt kalıyormus denılıyor bunu duyup nowka 3 yagma ve 12 saat bozgun hedıyesı gonderdık askerlerımız harıtaya dız çokterecek kabılıyettedır bıze karsı olan herkes kaybedecek HASAN SABBAHA SELAM OLSUN

**“Dinleyin, dinleyin!
Alamut’un gölgesinden yükselen sesimizi işitin!
Hasan Sabbah, Hak yolunun hadimi, gayrimüslim Strurgiya diyarında İslâm’ın nurunu yaymak için CİHAD ilan etti!

Karanlıkta kalmış bu topraklara tevhidin ışığı doğacak, zulmet çökecek, hak ve adalet yükselişe geçecektir!
Elçimiz bildirir:
‘İmânın sesi artık Strurgiya kapılarında. Kaplanın pençesi, okçunun nefesi, müminin kavli ile Yaradan’ın adı duyurulacaktır.’

Halkı uyarıyoruz:
Bu çağrı ne ganimet içindir, ne heves…
Bu, hakikati duyurmaya ant içmişlerin yürüyüşüdür!

Alamut’un sancağı rüzgârda dalgalanmakta, müritlerimiz dizilmiş beklemektedir.
Yüce davaya karşı gelenler toz olacak; hidayeti kabul edenler emniyet bulacaktır!

Ey Strurgiya halkı, işitiniz bu çağrıyı:
HASAN SABBAH, İSLÂM’I YAYMAK ÜZERE CİHAD İLAN EDER!”

(Bildiriyi okuyan elçi, sözlerini tamamlar ve sükûnetle geri çekilir.)

Hüküm Eli, sıradan bir topluluktan öte, kader birliği yapmış insanların ocağıdır. Bizim için en büyük güç ne ele geçirilmiş topraklar ne de sandıklar dolusu altındır; bizi biz yapan şey, aramızdaki sarsılmaz kardeşlik bağıdır.
Belki diyarın en kalabalık ordusu değiliz, belki her savaşı kazanamayız; ama birimiz dara düştüğünde hepimiz omuz veririz. Ekmeğimizi bölüşür, sırtımızı birbirimize tereddütsüz yaslarız. Ticarette dürüstlüğü, dostlukta vefayı her şeyin üstünde tutarız. Kardeşimize yapılan yanlışı, kendimize yapılmış sayarız.
Yalnız yürümekten yorulduysan ve çıkar ilişkisi değil, gerçek bir aile, düşünce kaldıracak bir el arıyorsan; kapımız sana her zaman açık. Gel, bu yolda omuz omuza yürüyelim.

Ek Dosyalar

Ekran Görüntüleri
   

Yüce İmparatorumuz Nowk Hazretleri’nin uğradığı basur sıkıntısı, hiç kimsenin arzu etmeyeceği biçimde tüm diyara yayılmaktadır. İmparatorumuzun mübarek tahtına oturamayışı, sarayda derin üzüntü yaratmış, ulusun gönlünde derin bir sızı bırakmıştır.

Halkımız bilsin ki:
İmparatorumuzun basur oluşu, yalnız sarayı değil, tüm tebaayı derinden yaralamaktadır. Zira imparatorumuzun ass acı çekerken, hiçbir kulunun ass huzur içinde olması uygun düşmez.

Bu sebeple:
Diyarın her köyünde, kasabasında ve şehrinde görülen ‘Basur Frengisi Salgını’, imparatorluğun en mühim meselesi ilan edilmiştir. Herkes bilsin ki hastalık, tahtın etrafında başlamış olup, oturaklı taburelerin ve tahta sedirlerin ortak düşmanıdır.

Halkımıza emir olunur:

Kimse tahta tabureye çıplak oturmasın!

Kimse komşusunun yastığını izinsiz kullanmasın!

Kimse, ‘Benim assime bir şey olmaz’ diyerek imparatorluk fermanına karşı gelmesin!


Ve biline ki:
İmparatorumuzun iyileşmesi, tüm diyara umut olacaktır.
Onun assi şifa buldukça, halkın assi de huzur bulacaktır.

Bu ferman, Yüce Nowk İmparatorluğu adına Basur Frengisi Yüksek Kurulu tarafından ilan olunur.

4 köyde 3x altın erimesine rağmen eksik şekilde onur veriyor 36 k vermesi gerekirken 25 k onur veriyor ilgilenir misiniz 3 gündür eksik onur alıyorum nick: RustinCohle

Uzun süredir içimde büyüyen bir yük vardı. Ahmet’in yönettiği köyün askerlerinin yaptığı o talihsiz yağma, yalnızca ambarlarımızı boşaltmakla kalmadı; o gece çıkan kargaşada iki genç nöbetçimizi de toprağa verdik. Her biri köyümüzün evlâdıydı, her biri ardında yaslı analar, sessizce ağlayan kardeşler bıraktı.
Klan liderinin cömertliğiyle zarara uğrayan mallar fazlasıyla telafi edildi, bu doğrudur. Ancak bazı şeyler altınla ölçülmez… ve köylülerim bunu bana tekrar tekrar hatırlattı.
Dün sabah, pazar yerinde dolaşırken duyduğum konuşmalar bana bir kez daha halkımın kalbindeki yarayı gösterdi. Meyve sepetlerinin arasından, balıkçı kulübesinin önünden, fırından çıkan sıcak ekmek kokusunun arasına karışan hışımlı sesler işittim:

“Reisimiz nasıl olur da çocuklarımızı toprağa veren o saldırının sorumlularıyla aynı sancak altında durur?”
“Kaybettiğimiz canların hesabı verilmemişken, altınla gönlümüzü almaya kalkmak hak mıdır?”
“Malları geri verebilirler, peki ya yanan evlerin, kırılan umutların bedeli?”
“O geceki çığlıklarımızı kim duydu da şimdi barıştan bahsediliyor?”

Bu sözlere karşılık verecek bir dil bulamadım. Çünkü her birinin içinde bir haklılık vardı.
Köylülerim sadece yağmanın değil, ardından gelen hızlı ‘barış girişiminin’ de onurlarını kırdığını düşünüyorlardı.
Gün batımına doğru köy meydanında toplanan yaşlılar kurulunda daha da sert sözler yükseldi:

“Klandan bize verilen altınlar midemize değil, yaramıza sürülen bir tuz oldu.”
“Evlatlarımızı toprağa verdik, fakat onların adı ne bir özürde geçti, ne bir yas töreninde.”
“Bizim reisimiz halkının yasını tutmadan yabancılarla masaya oturursa, yarın kimin iyiliği için savaşır?”

Bu sabah yine pazar yerinden geçerken yaşlı kadınlardan biri önüme dikildi:

“Evladım,” dedi, “Biz seni korumamız için seçtik. Bizi yağmalayanlarla aynı sofraya oturursan, biz kime güveneceğiz?”

Bu sözlerin ardından, uzun zamandır içimde taşıdığım şüphe bir karara dönüştü. Benim görevim, kudretli klanlara yaranmak değil; kendi halkımın adalet arayışına kulak vermektir.
Bu yüzden, bugün itibarıyla Ahmet’in bulunduğu klanla yollarımı ayırıyorum.
Bu karar kin ya da düşmanlık güderek verilmemiştir. Bilakis, ileride barışın daha sahici temellerde kurulabilmesi için atılmış bir adımdır. Çünkü barış, yalnızca altınla değil, halkın iç huzuruyla mümkündür. Şimdilik o huzur sağlanmamıştır.
Klanın liderlerine saygım baki, ancak halkımın sesi benim için her sancaktan, her ittifaktan üstündür.
Günün birinde bu yara kapanır mı bilmem. Belki tarih bizi yeniden aynı sofraya oturtur.
Fakat bugün… bugün halkımın yasına ortak olmakla yükümlüyüm.
[Lord Vizima] – [Karga Tüneği] Reisi
Köyümün onuru, benim kalkanımdır.